Nieregularny

TYGODNIK OGRÓDKOWY

nr 6/2011 (70)

8 maja 2011 r.

Po mrozach z początku maja jeszcze teraz odkrywam pewne szkody w ogrodzie. Cudowny Cornus florida "CHINA GIRL" będzie miał bardzo mało kwiatów, ale to wina raczej mrozów zimowych. Natomiast w maju przymarzły pąki kwiatowe veigeli (krzewuszki). Na szczęście w czwartek pięknie w Poznaniu popadało, na ogrodzie ponad 15 mm. Na polach już były zauważalne pierwsze szkody suszowe, ale tylko na pagórkach o słabej glebie. Rolnicy i sadownicy mają ciężki rok, jesienią, zimą i wczesną wiosną uprawy marzły lub wymakały, w początkach maja znów mróz.

Na ogrodzie podziwiamy w tych dniach irysy z grupy oncocyclus. Pochodzą z trójkąta Syria-Turcja-Afganistan (np. także z Iranu). Są bardzo wymagające, w zasadzie należy je uprawiać w zimnej szklarni, ponieważ poza wiosną wymagają zupełnej suszy. Szkodzi im nawet podsiąkanie wody w niewielkich ilościach poprzez glebę. Tylko Iris sari u nas rośnie na gruncie, ale w tym roku zakwitł tylko w szklarni. Przypuszczam, ze przyczyną było za mokre lato. Pierwszego oncocyculsa. właśnie I. sari przywiozłem już 4-5 lat temu. Jego uroda tak nas zachwyciła, że dwa lata temu otrzymałem następne kilka sztuk od przemiłego pana Zschumella. Potem Michał zabrał się  do dzieła i zdobył następne kilka taxonów.

Irysy te wymagają nie tylko suszy poza okresem wegetacji, ale również bardzo przepuszczalnego podłoża z małą ilością próchnicy. Rosną powoli. Uprawa jest bardzo kłopotliwa, ale kwiaty zadowolą najwybredniejszych hobbystów. I jeszcze dodatkowa uwaga: sądzę, że nazewnictwo tych roślin nie jest jeszcze ustabilizowane, możliwe są pomyłki, szczególnie nowych gatunków wchodzących dopiero do uprawy. Tą klasyfikację dodatkowo utrudnia zmienność w obrębie gatunków, szczególnie w odniesieniu do kolorów kwiatów. Jeśli ktoś chce pooglądać piękne oncocyclusy, niech wejdzie na stronę http://www.dionysia.de/ i dokopie się na niej do irysów.

Iris acutiloba lineolata (dwa zdjęcia powyżej)

Iris paradoxa (dwa zdjęcia powyżej)

Iris paradoxa choschab (dwa zdjęcia powyżej)

Iris sprengeri (dwa zdjęcia powyżej)

Po lewej Iris barnumae, jego kolor ma dużo wspólnego z brązowym

U góry po lewej Iris cristata, nad napisem Iris verna, a po lewej Iris lacustris. Trzy gatunki bardzo podobne do siebie. Pierwszy jest jednak wyraźnie mniejszy. Wszystkie dobrze rosną w amfibolitowych skałkach.

Salix nakamura var. yezoaplina, bardzo piękna wierzba płożąca. Mam nadzieję, że nie będzie zbyt ekspansywna.

Polygala chameabuxus, roślinka z Alp. W Polsce nie występuje.

Pulsatilla caucasica, sasanka o żółtych kwiatach.

Daphne cneorum PYGMEA ALBA, moje ma dopiero jeden kwiatek, porównajcie z tym u Genia Radziula - poprzedni numer Tygodnika. To moje ma być pygmea, może jest, ale na razie różnic z radziulowym nie widzę.

Daphne susanae TAGE LUNDELL. Jakoś nie widzę różnic w odniesieniu do Daphne arbuscula.

Dianthus myrtinervious var. caespitosus. Jeden z najmniejszych goździków

Androsace barbulata, jedna z ładniejszych i jednocześnie łatwych w uprawie naradek. Tutaj w wapiennej tufie.

Penstemon caespitosus - cudownie błękitny. Lekko wymarza, ale łatwo nadrabia straty. Musi mieć sucho.

Erigeron CANARY BIRD. Zawsze mi się podobał, ale nie chce się rozmnożyć.

Viburnum carlesi - może nie jest to cudo, ale jak pachnie! Jeden z najpiękniejszych zapachów w naszym ogrodzie. Jak ktoś to lubi, to polecam.

Epimedium pinatum COLCHICUM. Skromne i subtelne kwiatki.

Viola altaica - u sąsiada. Podobny do Viola calcarata. Bardzo dobrze wkomponowany w skalniak, wygląda jak w naturze.

To chyba Townsendia condensata, jeden z najpiękniejszych gatunków w swoim rodzaju. Szkoda, że townsendie tak krótko żyją.

Anemone nemorosa VESTAL. Bardzo lubię zawilce leśne. Dają piękne łany pod drzewami.

Jak widać, w ogrodzie jest co pooglądać. A ja wybieram się na oglądanie OB PAN w Powsinie przy okazji służbowego wyjazdu. Nigdy tam nie byłem. Nie wiem, czy na następną niedzielę uda się już przygotować zdjęcia z tej wycieczki, bo wracam dopiero w sobotę.